Het is precies al even geleden dat ik erop postte en waarschijnlijk is het ook het laatste bericht dat jullie van me zullen krijgen... Hieronder een videootje van phagwa, het hindoestaans nieuwjaar. De foto's wou ik uploaden maar het lukte niet. Maar bij mijn terugkomst worden jullie overladen met kiekjes!

De kaaimannentocht was heel erg griezelig, maar we hebben er geen enkele gezien. Voor de rest was het een tam weekend. Dit weekend zijn we naar Galibi aka het schildpaddeneiland geweest. Het was echt fascinerend om die dieren bezig te zien bevallen van zoveel eitjes. Ze graven die dan in en trekken terug de zee in. Zo grote beesten zeg!

Van de opleiding journalistiek (van mijn school dus) zijn er nog andere stagiaires bijgekomen, aflossing van de wacht! Hun eerste week is sinds vandaag gestart. Griet, Stephanie, Stefanie en Sarah zijn alle vier coole chickies. Ook zij zijn meegeweest naar Galibi en zitten in het huisje naast ons. De twee Stef/phanies zitten ook bij de Ware Tijd.

Alles loopt hier wat op zijn einde en zaterdag is het barbecue voor mijn vertrek. Ik ga de groep echt wel missen, maar het is geen echt afscheid. In Belgie spreken we uiteraard nog af. Maar ik ga wel blij zijn om iedereen terug te zien. Hopelijk is het zo een lekker weer als hier, maar dat zal wel een droom blijven. Een hittegolf begin april zou een straffe toer zijn!

Suriname is een mooi land gebleken, op verschillende vlakken, om stage te doen. Leuke werkwijze, prachtige natuur, fijne mensen, ... Ik laat het met een glimlach achter.

Tot snel!

Dit weekend zijn we dus op kaaimannentocht gegaan. Dat was best wel leuk. We hebben gevist, en hoewel ik veel beet had van grote vissen, heb ik niets gevangen. Maar Jonas gaat me het wat leren als ik terug ben. Verder sprongen we van de grote boot (drie tot vier meter hoog) in de Saramaccarivier, daar waren vooral Gielle en ik gek op. Blijkbaar hebben we dus tussen pirana's gezwommen en grote vissen tot acht meter. Maar gelukkig beten ze niet.
Die pirana's zien erg echt wel bloeddorstig uit. Pietje had er een laten zien, bloeddoorlopen ogen had die en vlijmscherpe tandjes. Niet iets waar je naast zou willen wakker worden 's ochtends.
Normaal gezien zou ik foto's uploaden, maar ik heb een klein technisch probleempje, vandaar dat het waarschijnlijk volgende week zal zijn.
Toen het 's avonds donker werd, kwamen de sterren langzaam tevoorschijn, tot hun schittering de hele lucht bedekte. Weer stond ik ervan versteld hoeveel je er hier kunt zien. Samen met Delphine, Gielle en Annelies hebben we op het dek van de boot geslapen, omdat we het allemaal wilden zien. Uiteindelijk zijn we tegen de ochtend toch in onze hangmat gekropen, omdat er even een stortbuitje boven onze hoofden kwam hangen.
Maar er was ook tijd voor spanning! Met een stevig-in-de-armknijpende Lies aan mijn linkerarm gingen we met veel te veel in een boot op tocht naar kaaimannen. Ze zaten verscholen in een kreek verderop. Erg prachtig, lianen en bomen die uit het water leken te rijzen. En overal geluiden. Allemaal mooi op CD, maar in het echt nog beter. Ik had het eigenlijk allemaal wel eens in het daglicht willen zien, hoewel het in het donker ook iets gaf. Iedereen was muisstil in de half zinkende boot. Soms kantelde hij, en was ik wel bang. Stel je voor, omkantelen in deze donkere plek... Kaaimannen hebben we uiteindelijk niet gezien, maar de tocht op zich was een ervaring!
Maandag dan terug gewerkt, mijn artikels geschreven van deze week. Ze gaan over 'achter de schermen van een vroedvrouw' en een bouwvallig internaat.
Gisteravond was er een verkleedfeestje van een ex-collega van de Ware Tijd. Gracia, Bonnie en Rosita waren er (het vaste driekoppige Mens & Maatschappijteam) en nog enkele van de redactie. Het thema was celebrity en iedereen was gek goed verkleed! Pruiken, een rode loper, paparazzi,...niets ontbrak aan het geheel. Achteraf gezien vind ik het stom van mezelf dat ik me niet beter verkleed had. Maar ik wist het maar laat en ik heb geen verkleedkleren mee. Maar heb me toch goed gehad.
Dit weekend wordt rustig, met op zondag -eindelijk- de fietstocht. Straks pannekoekenfestijn met de weeskindjes in het Lotjeshuis, waar Gielle, Annelies, Ellen en Else stage doen.

Regen en verfsmijten

Dag!
Vanaf zondag is het aan het regenen, met overstromingen tot gevolg. Onze straat stond al enkele keren onder water, waardoor ik maandag niet naar de Ware Tijd kon. Gracia, het hoofd van onze afdeling, heeft de hele tijd water moeten wegscheppen uit haar huis en kon vandaag maar terug op de redactie geraken. Gelukkig bleef het even droog op phagwa, het hindoestaans nieuwjaar waar met verf gesmeten wordt. Toch vierde iedereen dit jaar thuis, en niet op openbare plaatsen zoals het Onafhankelijkheidsplein of de Palmentuin (die is gesloten omdat er een grote tak op een toerist is gevallen en die daardoor gedood is). Dus zijn wij ook bij een vriend van Marcel's broer verf gaan smijten. Alle kleuren van de regenboog hebben we gezien en op ons gehad.
De dag ervoor heb ik Alida Neslo van de Boomhut kunnen spreken. Het is echt een interessante vrouw en heel levendig.
Gisteren ben ik naar een jongensinternaat geweest, om een artikel erover te schrijven -uiteraard-. Het was vijftig jaar oud en sindsdien was er niets meer aan vernieuwd, echt erg om te zien hoe verkommerd het erbij stond. Het lekkende dak bestaat uit asbestplaten waar al stukken uit zijn gehapt door de wind. Alles mag dringend eens herschilderd worden en toen we op het houten balkon liepen, zei de directeur constant: niet op die plank lopen, en die, en die... Maar er is geld en dus ook verbetering op komst, oud-internisten die nu in Nederland wonen houden een ophaalactie.
Vanavond gaan we frieten gaan eten in frietpuntnl. Ik heb er zoveel zin in dat waarschijnlijk elke vierkante centimeter van mijn maag zal bestaan uit friet met mayonaise en bitterballen. Daarna gaan we even naar een cafeetje La Caff. Eli van op de andere afdeling gaat ook mee, is echt een leuke kerel (en niet opdringerig zoals sommige andere mannen hier).
Dit weekend gaan we kaaimannen spotten en vissen vangen. We zijn met een grote groep, er gaan mensen van dWT mee, en stagiaires van het Surinaamse maandblad 'Parbode'. Dus het zal wel een heuse bende worden. Meer nieuws volgt!

Foto's!

Ok, eerst wat over de foto's. De eerste vijf zijn foto's van de trip in het binnenland. De eerste is van de groep Nederlanders die in de korjaal (houten boot) stappen. We kwamen toen net van het dorp Gujaba, waar de tweede foto is genomen. Spijtig genoeg mochten we niet echt foto's nemen van de mensen daar, tenzij tegen betaling. Deze kinderen waren familie van Mandjen (de gastheer van het resort waar we sliepen), vandaar dat zij wel op de foto mochten. Tijdens de 'tocht door de jungle' mochten we aan lianen slingeren (derde foto). Dat was wel leuk, een beetje Jane spelen!

De andere twee heb ik erbij geplaatst om je wat een idee te geven van hoe de natuur eruit ziet. Het is natuurlijk maar een klein deeltje.

Terug thuis in de Estabrielstraat, zijn we naar de tempel van Arya Dewaker geweest (een stroming in het hindoeisme). Die dag was het een speciale viering, de geboortedag van de stichter. Spijtig genoeg zag de tempel er binnen niet zo spectaculair als vanbuiten. Maar ik ben wel blij dat we het gedaan hebben.

De zevende foto is er een van op White Beach. Het is een stukje aangelegd strand waar we lekker geluierd en gezwommen hebben. Ook de cocktails waren er heerlijk.

Dit weekend plannen we om naar de Colakreek te gaan. Zondag gaan we normaal gezien een fietstochtje maken, over de grote brug heen in het Commewijnedistrict. Ik kijk er al naar uit, het wordt waarschijnlijk super!

Heel misschien mag ik volgende week Alida Neslo (remember Alida van kinderprogramma 'De Boomhut') interviewen. Ze woont nu sinds enkele jaren terug in het land waar ze geboren is. Aan de telefoon klonk ze alleszins wel heel gezellig en vriendelijk, dus hopelijk lukt het.

Tot de volgende keer!

Zoen!

Het is alweer meer dan een week geleden dat ik postte, dus hierzo de nieuwe update!
Vorig weekend ben ik dus naar het binnenland geweest (van vrijdag tot zondag) met Marcel, Radjen en een groep Nederlandse leerkrachten. Marcel miste een kok dus heb ik ook wat meegeholpen in de keuken, maar ik ben ook mee op uitstap geweest met de Nederlanders. Vrijdag zijn ze een schooltje gaan bezoeken en wat frisbees en eten en drinken gaan geven. Wat een schattige kindertjes, vooral de kleuters hebben mijn hart gestolen.
Zaterdag hebben we een 'tocht door de jungle' gemaakt -ook wel eens boswandeling genoemd-, het was wel gek. Maar het voelde toch nog vrij toeristisch aan en daardoor is mijn zin om een stukje avontuurlijke jungle te zien aangewakkerd. Na wat te zonnen en bijna op een zwarte, harige, dikke spin te trappen (heb er een filmpje van, voor spinnenliefhebbers Hannah en Marjolein) bezochten we het dorpje Gujaba. Het is het grootste dorp langs de rivier, met zo'n 3 tot 5000 inwoners. Spijtig genoeg mochten we geen foto's nemen van de mensen daar (in het geniep toch wel proberen nemen, zoals het een goede toerist betaamt). Het was wel eens leuk om te zien hoe ze daar leven. Wat wel opviel was dat er een zekere schaamte over hen viel, als er toeristen toekomen. (Veel te kleine) bh's worden aangedaan, een enkel meisje verstopt zich achter een boom,..
Het was wel de moeite, wat een mooie natuur. En hoeveel sterren je er niet kan zien! Ik heb nog nooit zoveel sterren bij elkaar gezien (zelfs niet in de Ardennen op kamp)...
De volgende dag was het alweer tijd om te vertrekken naar huis (acht uur lange busrit op hobbelige wegen). Dat was buiten de rivierrukker gerekend, die graag nog een afscheidscadeautje achterliet.. terwijl hij met ons aan het praten was! Zelf had ik het eerst niet door, maar ik liep er daarna toch even niet goed van. Nu zie ik er vooral de humor van in.
Terwijl ik weg was, waren Delphine en Gielle ziek geworden. Ten prooi gevallen aan dengue, een ziekte die overgedragen wordt door muggen. Ze zijn nu gelukkig aan de beterhand en hopelijk kunnen ze dit weekend mee naar 'Sensual' (een fuif in de Havana Lounge) en White Beach (een witstrand). Binnenkort zet ik hier foto's op van o.a. het Binnenland.
Zoen!

Meer voer!

1) De palmen in de palmentuin.

2)Het gastenverblijf van de president ofwel: het Presidentieel paleis

3)Het 'voortuintje' van Fort Zeelandia, dat aan de Waterkant ligt.

4)Ook in de palmentuin, gangstastyle onder de hutjes

5)
links:Gielle en ik aan een reclamemuur (veel mooier dan die plakborden bij ons)

boven: In Suriname is het heel gewoon dat een moskee en een synagoge vlak naast elkaar staan. Terwijl in het Midden-Oosten een godsdienstoorlog woedt, hebben ze hier een Interreligieuze Raad, een samenwerkingsverband.

2)De meiden van het huisje helemaal dressed up om naar discotheek Zsa Zsa Zsu te gaan. v.l.n.r.:

Lies, Gielle, Annelies, Ellen, Delphine, ik en Else

3)De jongeheren: Jonas en Seppe (Seppe is ook van Lokeren)

Het regent hier weer, maar dat deert niet (ik zit toch lekker binnen). Vrijdagochtend vertrek ik met Marcel (en ik denk ook Radjen) naar het binnenland. Ik ga mee met een groep Nederlandse leerkrachten die o.a. scholen willen gaan bezoeken. Ik kijk er super naar uit, alhoewel het spijtig is dat het niet met de groep van het huisje is. Zij blijven hier 3 maand en hebben in vakantie om die tripjes te maken. Maar het zal best wel meevallen.

Marcel zag het zelf niet zo goed zitten, aangezien Vader (zijn vader die net naast ons woont en die we ook vader noemen) normaal gezien werd geopereerd aan zijn hart deze woensdag, maar het wordt uitgesteld tot volgende week omdat er een dringender geval is. Hopelijk komt alles goed, want het gaat toch wel om een by-pass.

Zondag is er ook een Nederlandse oude man in het huis naast ons komen wonen. Hij huurt het huisje van Marcel, maar zat het afgelopen jaar in Nederland. Tot nu.
Hopelijk blijft hij niet te lang, want hij is raar en een beetje vies (bleef me aanstaren toen ik hallo zei..) Ik zal eens onopvallend een foto proberen te trekken, voor jullie denken dat ik overdrijf.

Zaterdag zijn we voor de tweede keer naar de Zsa Zsa Zsu getrokken, het was wederom supertjes. We hebben met bijna de hele groep op het podium gestaan en hebben ons rot geamuseerd.

Ok, het is de eerste keer dat ik er hier foto's op zet, shame on me, ik weet het. Maar soit, een beetje uitleg: De eerste foto is vanuit het vliegtuig getrokken, ik vond het zo mooi dat ik het vereeuwigde. ( En ook wat voor Barbara, om eens te kijken hoe prachtig het er in de lucht uit kan zien.) Ik hoop trouwens ook met een klein vliegtuigje naar het binnenland te gaan, puur om het uitzicht alleen al...

De tweede foto is de Estabrielstraat, waar we nu met ons negenen in wonen. Zo kan je er je toch iets van voorstellen al. De derde is van de Ware Tijd, waar ik stage volg nu, het is vrij onopvallend, enkel aan de naam kan je zien dat het om de krant gaat. Kvond het wel super dat ze het gewoon op de muur schilderen.

Trouwens, alle reclame wordt gewoon geschilderd op de muren, er zijn hier bijna geen plakborden te zien. Volgende keer maak ik er een foto van.

De vierde is met Radjin, een goeie vriend van huisbaas Marcel. De dag na mijn aankomst, zijn we naar de colakreek gegaan. Die foto is daar getrokken, de laatste ook.

Zoals je dus ziet heeft het water een colakleur ;)

Als je trouwens goed kijkt, zie je Robert "Bougie" ergens in het water, hij is een collega van Marcels' broer..

Trouwens, ik ben erdoor voor mijn examens!

Vanaf gisteren werk ik bij de weekendbijlage van de krant ipv afdeling Binnenland (lees: pure actualiteit). Hier zit ik wel veel liever, de onderwerpen interesseren me ook meer,...

Trouwens, zaterdag zijn we ook eens uitgeweest naar de discotheek zsa zsa zsu, het was echt super. Het is lang geleden dat ik een hele avond gedanst heb..

Volgende keer zet ik meer foto's (ook van de groep) hierop!

Hoe is alles in Belgium?!

Dag allemaal!

De laatste dagen zijn al wat drukker geweest, want zaterdag kwamen de andere stagiaires toe. We zijn nu met negenen in het huis, een klein verschil dus met toen ik het rijk voor me alleen had. Maar het is wel fijn en een toffe groep.
Het zijn allemaal wel vrij sportieve mensen, dus dat is handig om te gaan lopen. Met die honden is het toch wel leuker om met twee te lopen. Toen ik vorige vrijdag alleen ging rennen, werd ik twee keer achtervolgd door een woest blaffende hond. Het helpt natuurlijk wel om sneller te gaan.
Op de redactie is het wel gek soms, het is wel wat anders dan in la Belgique (op school dan toch). Zo wordt soms de TV aangezet en kijken er mensen naar Lingo of een ander programma. Zalig toch? Maar er zijn ook dingen die meer frustreren. Maar ik wil me niet te veel irriteren daarin, ik zit in dit land dus pas ik me aan. Niet omgekeerd.
Donderdag ben ik samen met Nederlandse mede-stagiaire Forra en haar kotgenoten Doortje en Karlijn iets gaan eten in een Braziliaans restaurantje in 't Vat, waar vele toeristen zitten. Hebben we over Samson en Jan(tje) Smit gebabbeld. Heb me wel goed gehad, het zijn echt lieve meiden.
Vrijdag was er eerst een feestje van de oom van Marcel, het was wel lief dat ze me meevraagden, maar ze spraken vooral Sranan en ik verstond er dus niets van. Waarschijnlijk zat ik de hele tijd schaapachtig te lachen. Na dat zitfeestje, had Marcel nog zin om naar de Black Boys te gaan. Het is een soort cafe in de buurt waar vooral zwarten komen. Enkele djogo's (literflessen Parbobier) later en het gsm-nummer van een mentaal gehandicapte jongen later (zijn telefoonnummer bestond uit zo'n 32 cijfers) wou ik net dansen op de livemuziek, maar dan stopte de band er natuurlijk mee.
Nou goed, tot de volgende!

Eerste indrukken..

Mijn eerste dag bij de krantenredactie van De Ware Tijd, een Surinaamse kwaliteitskrant, is vanaf vandaag begonnen. Een epidemie van dengue (ziekte overgebracht door muggen) en griep, dat is het thema voor mijn eerste artikel.
Vanaf vrijdag tot nu heb ik zowat opgeschreven wat ik gedaan heb. Hieronder dus een stukje uit mijn schriftje:
"Negen uur vliegen ofwel drie films (waaronder 1 Bollywood), 4 WC-bezoeken, een stevige huilbeurt en rugpijn later ben ik het zinnetje 'Zo geen zin in de crisis' uit de Flair beu.
Na honderdveertien keer het te lezen, krijg ik net wel zin in de crisis.
Maar ik blijf optimistisch, want straks landt het vliegtuig in Paramaribo en ik ben benieuwd wat het geven zal. Hoe voelt en proeft Suriname?
Door de wolken heen komt het vasteland eindelijk weer piepen. Het strekt zijn armen naar me.
Uitgestapt, ruikt het land naar een heet kamp met de KSA in de Ardennen, net als het geregend heeft (waarschijnlijk weet nu niet iedereen waar ik het over heb, maar soit).
De zus van Marcel (de huisbaas) en haar schoonmoeder komen me ophalen. De eerste indrukken zijn divers; eerst rijden we voorbij krakkemikkige huisjes, omgeven door groen, daarna komen we in de buitenwijken van de stad, vol supermarktjes en honden die zomaar over straat lopen. Het heeft wel iets."

Zaterdag: "Jetlaggewijs sliep ik vrij lang en heb ik met Marcel ontbeten. Hij toerde me wat rond door Paramaribo (behalve het centrum dan) om wat boodschappen te doen (eindelijk douchegel!). Terug in de Estabrielstraat, waar ik nu voor 2,5 maand woon, en een wiel of accuklem armer, vroegen Marcel en zijn beste vriend Radjin of ik geen zin had om mee te gaan naar de Republiek (een district verder, waar vroeger de plantages waren, het enige wat er nu nog geplant wordt zijn de vakantiehuisjes. Ook die van de baas van Marcel's broer ligt er.)
Natuurlijk zei ik niet neen, veel zin om in het huis alleen te blijven had ik niet. En het werd best gezellig. Even zwemmen in de cola-achtige zoetwaterkreken deed wel deugd. Ook de gastvrijheid is wel super, ze willen niet dat je iets tekort komt en je bent altijd welkom.
Genieten lijkt wel op hun voorhoofd geschreven. Of zoals Marcel in de auto bij de terugkeer riep over halfzatte Radjin die zijn roes al aan het uitslapen was: " Laat hem genieten". Dus dan maar geen dronken mensen porren (niet dat het hielp om hem wakker te krijgen)."

Zondag: " De twee honden van de buren staren me aan. Misschien omdat ik ze betrapte op hun vrijpartij. Ze zijn stil geworden, eindelijk, want hun allesoverheersende klaaggekajiet werkt me wel op de heupen. Dus laat ze maar bezig, dan houden ze toch even hun mond.
Als ik de dag overloop merk ik niet veel gedaan te hebben. Lezen is de laatste dagen evenzeer mijn specialiteit geworden als Ignace Crombe (kandidaat-) missen versiert.
Dat kwam vandaag ook wel wat omdat Marcel de hele dag zijn roes heeft uitgeslapen. Na de colakreek besloot hij nog naar discotheek Zsa Zsa Zu te gaan.
Ik had wel gehoopt om naar het centrum te gaan en te kijken waar De Ware Tijd precies ligt, maar ik wou hem ook niet storen.
De honden gaan helemaal op in hun verliefde plagerijen. Best wel schattig.
Rond een uur of vijf kwam Meena, Marcel's zus, eten voor Marcel brengen en voor ik het wist zat ik in de auto, op weg naar een katholiek internaat in het centrum. Het huis was enkele jaren geleden afgebrand en ze konden nog alle hulp gebruiken, vandaar dat Meena's schoonmoeder stof voor gordijnen bracht.
Surinamers zijn gastvrij en echte delers. Op dat vlak kunnen we misschien nog wat leren van hen..

Binnekort zijn we er weer, met meer weer!